Grupa operacyjna UB wkroczyła do Żywca za Armią Czerwoną w pierwszym tygodniu kwietnia 1945 r. W jej skład weszli funkcjonariusze rzeszowskiego WUBP oraz tarnobrzeskiego PUBP. Kierownictwo urzędu objął por. Stanisław Brancewicz, który pełnił tę funkcję do połowy czerwca 1945 r. Kolejni kierownicy/szefowie żywieckiego PUBP w latach 1945-1947 zmieniali się kilkakrotnie w następującej kolejności: ppor. Piotr Tudor – od 15 VI 1945 r. , ppor. Stanisław Trokało  od 1 IX – 1 II 1946r. , por. Tadeusz Trybus lub Trybuś m.in. w marcu 1946, por. Adolf Biel sierpień 1946 – listopad 1946.

Propaganda komunistyczna pisała o tzw. bandach, które  w latach 1945 – 1946 terroryzowały w pierwszym rzędzie aktywistów PPR. I tak pobiły towarzysza Rudolfa Siderka i Józefa Klisia. Dokonano również napadu na Pawła Kajzera, który zdążył jednak w porę zbiec i ukryć się w bezpiecznym miejscu. W wyniku wzmożonego terroru większość aktywistów zaprzestała swojej działalności. W tych okolicznościach uległa likwidacji komórka  PPR na terenie Lipowej, gdyż większość członków nie posiadała ideologicznego przygotowania i dała się łatwo zastraszyć.  Podobnie przedstawiała się sytuacja większości gromad:

Partia w Żywcu przeżywa ciężki okres. Bandy reakcyjne aktywizują się i działają. Komórki przez to nie są obsługiwane. Poszczególni towarzysze przychodzą z doniesieniami o wyczynach band…

Sytuacja w powiecie żywieckim uległa poprawie, gdy stanowisko I Sekretarza KP PPR przejął tow. Adolf Biel – tak donosiło o działaniach Kierownictwo Komitetu Powiatowego w sprawozdaniu za II kwartał. W sierpniu 1946 Adolf Biel zostaje powołany na szefa PUBP w Żywcu. Bierze udział w pozyskiwaniu wywiadowców wśród ludności z zadaniem śledzenia i informowaniu Sztabu WBW – Grupa Operacyjna „Żywiec” o ruchach konspirujących się oraz nadal walczących z władzą oddziałów NSZ.

Towarzysz Adolf Biel swoją działalność w PUBP zakończył w listopadzie 1946 roku przechodząc w grudniu na stanowisko asystenta kierownika Oddziału Produkcji w Fabryce Papieru „Solali” w Żywcu. Tam pełnił również znaczące funkcje partyjne (Sekretarz Komitetu Fabrycznego PPR, I Sekretarz KP PZPR). Zmarł 11 grudnia 1966 roku. Miał dwójkę dzieci – Bogusława (pasierb) i Janinę. Janina Biel poszła śladem swojego ojca i podjęła pracę w Fabryce Papieru Solali w Żywcu na stanowisku kierownika socjalnego. Wyszła za mąż za Wiesława Augustynowicza pełniącego m.in. funkcję  dyrektora ekonomicznego Odlewni Żeliwa w Węgierskiej Górce. Oboje związani są z Żywcem.

Źródła:

„Dobić wroga” – IPN

Słownik Biograficzny Żywiecczyzny – Antoni Urbaniec (Przewodniczący Kolegium Redakcyjnego)

„Kto kim był i kto kim jest na Żywiecczyźnie” – Hieronim Woźniak

Wydawnictwo „Gronie”

Zdjęcie: Hieronim Woźniak – Słownik Biograficzny Żywiecczyzny