-‚Dla ojca walka się nie skończyła-mówi Zofia Optułowicz, córka rotmistrza. -Składał przecież żołnierską przysięgę na wierność Rzeczypospolitej i jej legalnym władzom. Nowej, ludowej rzeczywistości nie zaakceptował. Marzył o wolnej Polsce.

Źródło: cytat książki Rotmistrz Pilecki Raporty z Auschwitz

Zdjęcie: Zofia Pilecka Optułowicz facebook

Program Narodowych Sił Zbrojnych został w lutym 1943 roku przedstawiony w poniższej deklaracji.

NSZ są formacją ideowo-wojskową Narodu Polskiego.

NSZ skupiają w swych szeregach, niezależnie od podziałów partyjnych, wszystkich Polaków zdecydowanych na bezwzględną walkę z każdym wrogiem o Państwo Narodu Polskiego w należnych Mu powiększonych granicach, oparte na zasadach sprawiedliwości i moralności chrześcijańskiej.

NSZ – zbrojne ramię Narodu Polskiego, realizując wolę jego olbrzymiej większości, stawiają za swój pierwszy cel, zdobycie granic zachodnich na Odrze i Nissie Łużyckiej, jako naszych granic historycznych, jedynie i trwale zabezpieczających byt i rozwój Polski.

Do tego celu NSZ dążyć będą bezpośrednio i natychmiast po złamaniu się Niemiec i po wypędzeniu okupantów z Kraju.
Nasze granice wschodnie, ustalone traktatem ryskim, nie mogą podlegać dyskusji.

NSZ, stając na straży bezpieczeństwa i porządku odbudowującego się państwa, wystąpi zdecydowanie przeciw próbom uchwycenia władzy przez komunę oraz przeciw wszelkim elementom anarchii i ośrodkom terroru politycznego, niedopuszczającego do stanowienia przez Naród Polski o Jego ustroju i formie rządów.

NSZ jako formacja ideowo-wojskowa są zawiązkiem przyszłej Armji Narodowej. Szkoląc oraz wychowując oficerów i szeregowych w duchu Polskiej Ideologii Wojskowej, NSZ przygotowują kadry, których zadaniem będzie stworzenie wielkiej nowoczesnej Armji Narodowej.

W chwili obecnej NSZ poza pracami organizacyjno-wyszkoleniowemi, prowadzą walkę konspiracyjną z okupantem i likwidują dywersję komunistyczną. W razie gdyby akcja niemiecka zagrażała nam masowem wyniszczeniem NSZ pokierują zbiorowym oporem społeczeństwa.

Właściwy czas dla ogólnonarodowego powstania uwarunkowany będzie załamaniem potęgi militarnej Niemiec i musi być uzgodniony z naszymi aliantami.
NSZ dążą do scalenia akcji wojskowej w kraju pod rozkazami komendanta Sił Zbrojnych w Kraju.

Cele specjalne zawarte w Deklaracji NSZ oraz względy konspiracyjne uzasadniają zachowanie odrębności oddziałów NSZ w ramach Sił Zbrojnych w Kraju.

Źródło: https://www.nsz.com.pl/deklaracja-nsz/

Jedną z rzeczy, o których chciałbym dzisiaj mówić są oczywiście wartości, które podzielamy. I wiecie, to wspaniale być ponownie w Niemczech. Jak słyszeliście wcześniej, byłem tu w ubiegłym roku jako amerykański senator. Widziałem dziś ministra spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii Davida Lammy i żartowałem, że każdy z nas miał w ubiegłym roku inną pracę niż ma dzisiaj. Ale dziś nastał czas dla wszystkich krajów tu zgromadzonych, dla nas wszystkich, szczęśliwych, że dostali od naszych wyborców mandat polityczny – by użyć go dla polepszenia ich życia.

Chcę również powiedzieć, że miałem to szczęście, że spędziłem trochę mojego czasu tutaj – w ciągu ostatnich 24 godzin – poza murami, w których odbywa się ta konferencja. I  jestem pod wrażeniem gościnności ludzi, nawet w sytuacji, kiedy odczuwają wciąż skutki wczorajszego straszliwego ataku [chodzi o atak w Monachium – celowe wjechanie samochodem w grupę ludzi przez Afgańczyka, który miał miejsce w czwartek 13 lutego i spowodował obrażenia u 36 osób – AŚ]. A w ogóle pierwszy raz, kiedy byłem w Monachium, to było na prywatnej wycieczce z moją żoną, która i dzisiaj jest tutaj ze mną. Zawsze kochałem miasto Monachium i jego mieszkańców.

Chcę po prostu powiedzieć, że jesteśmy bardzo poruszeni i nasze myśli, i modlitwy koncentrują się wokół Monachium i wszystkich dotkniętych złem zadanym tej wspaniałej społeczności. Myślimy o was, modlimy się za was i będziemy naturalnie was wspierać w nadchodzących dniach i tygodniach.

Zgromadziliśmy się na tej konferencji, oczywiście, by dyskutować o bezpieczeństwie. I zwyczajowo mamy tu na myśli zewnętrzne zagrożenia dla naszego bezpieczeństwa. Widzę tu dziś obecnych bardzo wielu czołowych przedstawicieli wojska. Ale, choć administracja Trumpa jest bardzo zatroskana o bezpieczeństwo Europy i wierzy, że możemy dojść do rozsądnego porozumienia pomiędzy Rosją a Ukrainą, a także wierzymy, że jest bardzo ważnym, aby w nadchodzących latach Europa wykonała wielki krok naprzód, aby samemu zapewnić sobie własną obronę, zagrożeniem, o które martwię się najbardziej, a które stoi vis a vis Europy, nie jest Rosja, nie są Chiny, ani żaden zewnętrzny czynnik. Najbardziej martwi mnie zagrożenie przychodzące z wewnątrz. Porzucanie przez Europę jej najbardziej fundamentalnych wartości; wartości podzielanych przez Stany Zjednoczone Ameryki.

Byłem wstrząśnięty, że były komisarz europejski wystąpił w niedawno w telewizji i zachwycał się faktem anulowania wyborów prezydenckich przez rząd rumuński. Zagroził, że jeśli sprawy nie pójdą zgodnie z planem, to samo stać się może również w Niemczech.

Tego typu pyszne oświadczenia są szokujące dla amerykańskich uszu. Przez lata mówiono nam, że wszystko co finansujemy i wspieramy, robimy w imię wspólnych nam demokratycznych wartości. Wszystko, od naszej polityki ukraińskiej po cenzurę mediów cyfrowych, nazywane jest obroną demokracji. Ale kiedy widzimy europejski sąd anulujący wybory oraz wyższego urzędnika grożącego anulowaniem innym, to powinniśmy zapytać, czy stawiamy sobie wystarczające wysokie wymagania. A mówię „my”, ponieważ głęboko wierzę, że gramy w tej samej drużynie.

Musimy zrobić więcej niż tylko mówić o wartościach demokratycznych. Musimy nimi żyć. Spójrzmy, pośród obecnych na tej sali wielu ma w żywej pamięci, że Zimna Wojna postawiła obrońców demokracji w opozycji do bardziej tyranicznych sił na tym kontynencie. I zwróćcie uwagę, która strona tej walki cenzurowała dysydentów, zamykała kościoły, która dokonywała oszustw wyborczych. Czy to byli „dobrzy chłopcy”? Oczywiście, nie.

Dzięki Bogu, przegrali Zimną Wojnę. Przegrali, ponieważ ani nie doceniali ani nie szanowali wszystkich nadzwyczajnych błogosławieństw wolności, wolności zadziwienia, wolności błądzenia, wolności wynalazku czy budowania. Jak się okazało, nie można nakazać innowacyjności czy kreatywności, tak jak nie można narzucić ludziom, co mają myśleć, co mają czuć, w co mają wierzyć. A my wierzymy, że te sprawy są oczywiście ze sobą powiązane. Na nieszczęście, kiedy patrzę na dzisiejszą Europę, czasami wydaje się nieoczywistym, co stało się z niektórymi zwycięzcami Zimnej Wojny.

Patrzę w stronę Brukseli, gdzie komisarze Unii Europejskiej grożą obywatelom zamiarem zamknięcia mediów społecznościowych w czasie niepokojów społecznych, w momencie, kiedy spostrzegą coś, co ocenią jako „zawartość nienawistną”; albo ten kraj, gdzie policja dokonuje nalotów przeciwko obywatelom podejrzanym o pisanie komentarzy antyfeministycznych, w ramach „walki z mizoginią” w internecie.

Patrzę na Szwecję, gdzie dwa tygodnie temu rząd skazał chrześcijańskiego aktywistę za udział w paleniu Koranu, czego skutkiem było zamordowanie jego przyjaciela. I jak na zimno stwierdził sędzia w tej sprawie – szwedzkie prawo, rzekomo stojące na straży wolności słowa, faktycznie, nie przyznaje – cytuję – „przepustki” do robienia czy mówienia czegokolwiek bez ryzyka urażenia grup wyznających jakieś przekonania.

I może najbardziej niepokojące – patrzę na naszych drogich przyjaciół, na Zjednoczone Królestwo, gdzie odejście od praw sumienia postawiło podstawowe wolności, a religijnych Brytyjczyków w szczególności, na celowniku. Trochę ponad dwa lata temu rząd brytyjski oskarżył Adama Smitha Connera, 51-letniego fizjoterapeutę i weterana wojennego, o haniebną zbrodnię stania 50 metrów od kliniki aborcyjnej i o cichą modlitwę przez trzy minuty, nikomu nie przeszkadzającego, nikogo nie zaczepiającego, po prostu cicho modlącego się w samotności. Po tym jak brytyjskie organy ścigania spostrzegły go i zażądały ujawnienia o co się modlił, Adam odpowiedział po prostu, że czynił to w imieniu swego nienarodzonego syna. On i jego była partnerka dokonali aborcji wiele lat wcześniej. Ale na stróżach prawa nie zrobiło to wrażenia. Adam został uznany za winnego złamania nowego rządowego Prawa Strefy Buforowej, które kryminalizuje cichą modlitwę i inne akcje, które mogą wpłynąć na decyzje osób, w obrębie 200 metrów od punktu aborcyjnego. Został skazany na zapłacenie tysięcy funtów kosztów sądowych na rzecz prokuratury.

Żałuję, że nie mogę powiedzieć, że to był przypadek, jednorazowy, szalony wyraz źle napisanego prawa, zastosowanego wobec jednej osoby. Ale nie. W październiku, ledwie kilka miesięcy temu, szkocki rząd rozpoczął wysyłanie do obywateli listów, obywateli, których domy stoją wewnątrz tzw. stref bezpiecznego dostępu, grożąc, że nawet prywatna modlitwa w ich własnych domach może oznaczać złamanie prawa. Naturalnie rząd namawiał czytelników listów do donoszenia na współobywateli podejrzewanych o popełnienie tej zbrodni myśli w Brytanii i w całej Europie.

Wolność słowa, tak myślę, jest w odwrocie, i dla komedii, i dla prawdy. Przyznaję, że czasami najgłośniejsze głosy domagające się cenzury przychodzą nie z Europy, ale z mojego własnego kraju, gdzie poprzednia administracja groziła i zastraszała właścicieli mediów społecznościowych cenzurowaniem tzw. dezinformacji. Takiej dezinformacji jak to, że koronawirus prawdopodobnie wypłynął z laboratorium w Chinach. Nasz własny rząd zachęcał prywatne firmy do uciszania obywateli, którzy ośmielili się mówić o tym, co okazało się być oczywistą prawdą.

Tak więc przyjechałem tutaj nie dla dzielenia się spostrzeżeniami, ale z ofertą. I tak jak administracja Bidena próbowała desperacko uciszać ludzi za to, że mówią to, co myślą, tak administracja Trumpa zrobi coś dokładnie przeciwnego i mam nadzieję, że będziemy mogli wspólnie przy tym pracować.

W Waszyngtonie mamy nowego szeryfa w mieście. Pod przywództwem Donalda Trumpa, możemy nie zgadzać się z Waszym punktem widzenia, ale będziemy walczyć o Wasze prawo do przedstawienia go w przestrzeni publicznej. Zgadzacie się czy nie? Teraz jesteśmy w punkcie, oczywiście, w którym sytuacja tak gwałtownie pogorszyła się, że w grudniu Rumunia wprost anulowała wyniki wyborów prezydenckich, na podstawie wątłych podejrzeń służb specjalnych i pod ogromną presją europejskich sąsiadów. Jak rozumiem, argumentem było to, że rosyjska dezinformacja negatywnie wpłynęła na rumuńskie wybory. Ale poproszę moich europejskich przyjaciół o spojrzenie z innej perspektywy. Możecie wierzyć, że złem jest, by Rosja wykupywała reklamy w mediach społecznościowych, żeby wpływać na wasze wybory. My tak oczywiście myślimy. Możecie to nawet potępiać na arenie międzynarodowej. Ale jeżeli wasza demokracja może być zniszczona przy pomocy kilkuset tysięcy dolarów wydanych na reklamy cyfrowe przez obce państwo, to znaczy, że od początku nie była bardzo mocna.

Ale pomyślałem sobie, że wasza demokracja nie jest istotnie tak krucha jak wielu ludzi się tego obawia. I naprawdę wierzę, że przyzwolenie na to, aby nasi obywatele mówili, co myślą, uczyni ich jeszcze silniejszymi. Co, naturalnie, prowadzi nas z powrotem do Monachium, gdzie organizatorzy tej konferencji zakazali posłom reprezentującym partie populistyczne, zarówno z lewicy jak i z prawicy, udziału w tych dyskusjach. I znów, nie musimy zgadzać się z wszystkim i z czymkolwiek, co ludzie mówią. Ale kiedy polityczni liderzy reprezentują istotną grupę wyborców, to na nas spoczywa obowiązek chociaż uczestnictwa w dialogu z nimi. [Vance nawiązuje do zakazu wstępu na konferencję dla przedstawicieli Alternatywy dla Niemiec (AfD) oraz Sojuszu Sary Wagenknecht – AŚ]

Dla wielu z nas po drugiej stronie Atlantyku to wszystko wygląda coraz bardziej i bardziej jak stare, zakorzenione grupy interesów, ukrywające się za złymi słowami z czasów sowieckich, jak dezinformacja, a które po prostu nie znoszą myśli o tym, że ktoś mający inny punkt widzenia może wyrazić odmienną opinię albo – Boże broń! – zagłosować inaczej lub nawet jeszcze gorzej – wygrać wybory.

To jest konferencja bezpieczeństwa i jestem pewien, że wszyscy przybyli tutaj przygotowani, aby mówić o tym, jak konkretnie zamierzacie podnieść wydatki na obronę w ciągu najbliższych pięciu lat, zgodnie z nowym założeniem. I wspaniale, bo jak prezydent Trump wyraził się o tym zupełnie jasno, uważa on, że nasi europejscy przyjaciele muszą grać większa rolę w przyszłości tego kontynentu. Nie sądzę, abyście znali ten termin „dzielenie się ciężarem”, ale myślę, że to istotna część wspólnego sojuszu, żeby Europejczycy stanęli na wysokości zadania, podczas gdy Ameryka skupi się na tych częściach świata, które znajdują się w wielkim niebezpieczeństwie.

Ale pozwólcie, że zapytam,  jak w ogóle możecie zacząć myśleć o kwestii metod budżetowania, jeżeli nie wiemy nawet, czego tak naprawdę bronimy? Usłyszałem wiele w dotychczasowych rozmowach, a odbyłem wiele znakomitych konwersacji z licznymi osobami tu obecnymi. Usłyszałem dużo na temat tego, czego potrzebujecie, aby się bronić i to naprawdę ważne. Ale co wydawało się dla mnie trochę mniej jasne i z pewnością także dla wielu obywateli Europy, to przed czym konkretnie mielibyście się bronić. Jaka jest pozytywna wizja, która ożywia ten wspólny pakt bezpieczeństwa, który wszyscy uważamy za tak ważny? Głęboko wierzę, że nie ma bezpieczeństwa, jeśli boisz się głosów, opinii i sumienia, które kierują twoimi własnymi ludźmi. Europa stoi przed wieloma wyzwaniami. Ale kryzys, przed którym teraz stoi ten kontynent, kryzys, jak wierzę,  wobec którego stoimy wszyscy razem, jest spowodowany przez nas samych. Jeśli stajesz do wyborów w strachu przed własnymi wyborcami, Ameryka nie może nic dla ciebie zrobić. A co za tym idzie, nie ma niczego, co możesz zrobić dla Amerykanów, którzy wybrali mnie i prezydenta Trumpa. Potrzebujecie demokratycznego mandatu, aby osiągnąć cokolwiek wartościowego w nadchodzących latach.

Czy nie nauczyliśmy się niczego z doświadczenia, że słaby mandat daje niestabilne rezultaty? Ale jest tak wiele wartości, które można uzyskać z tego rodzaju demokratycznego mandatu, który moim zdaniem, będzie wynikał z większej wrażliwości na głosy obywateli. Jeśli chcesz cieszyć się konkurencyjną gospodarką, jeśli chcesz cieszyć się niedrogą energią i bezpiecznymi łańcuchami dostaw, to potrzebujesz mandatu do rządzenia, ponieważ musisz podejmować trudne decyzje, aby cieszyć się wszystkimi tymi rzeczami.

I oczywiście wiemy o tym bardzo dobrze. W Ameryce nie możesz zdobyć demokratycznego mandatu, cenzurując swoich oponentów lub wsadzając ich do więzienia. Niezależnie od tego, czy jest to lider opozycji, pokorny chrześcijanin modlący się we własnym domu, czy dziennikarz próbujący relacjonować wiadomości. Nie możesz też go zdobyć, ignorując swój podstawowy elektorat w kwestiach takich jak to, kto może być częścią naszego wspólnego społeczeństwa. I ze wszystkich pilnych wyzwań, z którymi mierzą się narody tutaj reprezentowane, uważam, że nie ma nic ważniejszego niż masowa migracja.

Obecnie już prawie 1 na 5 osób żyjących w tym kraju pochodzi z zewnątrz. To, oczywiście, najwyższy wynik w historii. Podobnie jest w Stanach Zjednoczonych i także tam, to rekordowy wynik. Liczba imigrantów, którzy znaleźli się w UE, a wywodzą się z krajów nieeuropejskich, podwoiła się w samych tylko latach 2021 i 2022. I, oczywiście, od tego czasu znacznie się zwiększyła.

Znamy tę sytuację. To nie stało się w próżni. To rezultat serii świadomych decyzji podjętych przez polityków na całym kontynencie i innych, na całym świecie, w przeciągu ostatniej dekady. Widzieliśmy horror spowodowany przez te decyzje w mieście, w którym jesteśmy. Oczywiście nie mogę tego przywoływać znowu bez myślenia o tragicznych ofiarach, których piękny zimowy dzień w Monachium zamienił się w piekło. Nasze myśli i modlitwy są z nimi i z nimi pozostaną. Ale dlaczego to się w ogóle stało?

To okropna historia, ale jedna z wielu, jaką można usłyszeć zbyt dużo razy w Europie i na nieszczęście, zbyt wiele razy także w Stanach Zjednoczonych. Ubiegający się o azyl, często młody mężczyzna w wieku lat dwudziestu paru, już znany policji, uderza samochodem w tłum i osłabia społeczeństwo. Wspólnotę. Jak wiele razy musimy znosić te przerażające niepowodzenia, zanim zmienimy kurs i poprowadzimy naszą wspólną cywilizację w nowym kierunku? Żaden wyborca ​​na tym kontynencie nie poszedł do urn, aby otworzyć wrota dla milionów niesprawdzonych imigrantów. Ale przecież wiecie, na co oni głosowali? W Anglii głosowali za Brexitem. I zgadzając się lub nie zgadzając, zagłosowali za nim. I coraz częściej w całej Europie głosują na przywódców politycznych, którzy obiecują położyć kres niekontrolowanej migracji. Zgadzam się z wieloma z tych obaw, ale wy nie musicie zgadzać się ze mną. Po prostu myślę, że ludzie  martwią się o swoje domy. Dbają o swoje marzenia. Dbają o swoje bezpieczeństwo i zdolność do zapewnienia sobie i swoim dzieciom środków do życia.

I są mądrzy. Myślę, że to jedna z najważniejszych rzeczy jakich nauczyłem się w ciągu mojego krótkiego czasu spędzonego w polityce. W przeciwieństwie do tego, co możecie usłyszeć kilka gór dalej stąd, w Davos, obywatele wszystkich naszych krajów nie myślą generalnie o sobie, jako o wykształconych zwierzętach czy o wymiennych kołach zębatych światowej ekonomii. Nie bardzo zaskakuje też fakt, że nie chcą, aby nimi pomiatano lub, żeby byli nieustannie ignorowani przez swoich liderów. I jest to sprawą demokracji, aby rozstrzygnąć te wielkie kwestie przy urnie wyborczej. Jestem przekonany, że pomijanie ludzi, pomijanie ich trosk albo nawet gorzej, zamykanie mediów, anulowanie wyborów, wykluczanie ludzi z procesu politycznego, nie chroni niczego. Faktycznie, jest to najprostsza droga do zniszczenia demokracji. Wypowiadanie się i wyrażanie opinii to nie ingerowanie w wybory. Nawet jeżeli ludzie wypowiadają opinie poza waszym własnym krajem i nawet, jeżeli ludzie ci są bardzo wpływowi – i wierzcie mi, mówię to z humorem – jeśli amerykańska demokracja mogła przetrwać dziesięć lat besztania przez Gretę Thunberg, wy, moi panowie, możecie przetrwać kilka miesięcy łajania przez Elona Muska.

Czego jednak żadna demokracja nie przetrwa, amerykańska, niemiecka, czy europejska, to mówienie milionom wyborców, że ich myśli i troski, ich aspiracje, ich prośby o ulgę, są nieważne albo nawet niewarte tego, by je brać pod uwagę. Demokracja opiera się na świętej zasadzie, że głos ludzi ma znaczenie. Nie ma przestrzeni dla blokowania niewygodnych. Albo podtrzymujesz tę zasadę albo nie. Europejczycy, ludzie, mają głos. Europejscy liderzy mają wybór. I głęboko wierzę, że nie potrzebujemy się bać przyszłości.

Zaakceptujcie to, co wam mówią ludzie, nawet jeśli wyda się wam to zaskakujące albo jeśli się z tym nie zgadzacie. I jeżeli to uczynicie będziecie mogli zmierzyć się z przyszłością, z pewnością i zaufaniem, wiedząc, że wasze narody stoją za każdym z was. I to jest dla mnie wielka magia demokracji. Nie ma jej w tych budynkach z kamienia czy pięknych hotelach. Nie ma jej nawet w tych wielkich instytucjach, które zbudowaliśmy razem w naszym wspólnym społeczeństwie.

Wierzyć w demokrację to rozumieć, że każdy z naszych obywateli ma swoją mądrość i ma swój głos. I jeżeli odmawiamy wysłuchania jego głosu, to nawet nasze najbardziej skuteczne starania zabezpieczą jedynie bardzo niewiele. Jak powiedział niegdyś Jan Paweł II, w mojej opinii jeden z najbardziej niezwykłych orędowników demokracji na tym kontynencie i na wszystkich innych – „nie lękajcie się!”. Nie powinniśmy lękać się naszych własnych ludzi nawet jeżeli wyrażają opinie niezgodne z poglądami ich przywódców.

Dziękuję Wam wszystkim. Życzę wszystkim szczęścia. Niech Was Bóg błogosławi!

tłum. Adam Śmiech

Źródło: https://myslpolska.info/2025/02/15/przemowienie-j-d-vancea-w-monachium-14-lutego-2025/

13 Września 2024 roku redakcja wysłała list z pytaniami do Jadwigi Klimondy.

Co roku pojawia się Pani w przestrzeni publicznej współpracując w organizacji imprez patriotycznych, często o wyraźnym charakterze antykomunistycznym. Jedną z nich jest bieg „Tropem Wilczym” upamiętniający powstanie Narodowych Sił Zbrojnych. Przy wielu okazjach wypowiada się Pani o żołnierzach niezłomnych, co sprawia że siłą rzeczy jest Pani kojarzona nie tylko z tą uroczystością ale z reprezentowanymi wartościami wśród młodzieży i dorosłych. Można wnioskować że jest Pani bezkompromisowa wobec komunizmu i osób z nim związanych. Zamieszczony przez Panią wpis na stronie społecznościowej brzmi: arcybiskup Wacław Depo przypomina nam słowa Cypriana Kamila Norwida – „(…) Niewolnicy wszędzie i zawsze niewolnikami będą – daj im skrzydła u ramion, a zamiatać pójdą ulice skrzydłami – te słowa jakoś dziwnie przypominają obecne czasy”.

W okresie Polski Ludowej były osoby chcące mieć łatwiejsze życie, możliwość lepszej posady, wyjazdu za granicę, dostęp do ówczesnych dóbr poza kolejnością ect. Były też osoby, które tych przywilejów nie miały, ponieważ nie kolaborowały z komunistami w związku z powyższym mam następujące pytania:

• W roku 2018 Jarosław Gowin udzielił poparcia w wyborach Antoniemu Szlagorowi. Kandydat PiS, Andrzej Widzyk, napisał wówczas, że poparcie Antoniego Szlagora w wyborach samorządowych jest wielkim błędem i szkodzi Zjednoczonej Prawicy która powinna wspierać wyłonionych z własnego grona kandydatów a nie postkomunistów. Jak w tym kontekście ocenia Pani swój start w wyborach z listy Porozumienia?
• Czy Pani lub Pani najbliżsi należeli do organizacji komunistycznych i czy nawiązali w jakiejkolwiek formie współpracę z aparatem bezpieczeństwa PRL?
• Jak długo była Pani w harcerstwie harcmistrzem i w jakich latach?
• Czy znała pani podpułkownika Albina Kłodnickiego, szefa zwiadu WOP i pułkownika Wojsk Ochrony Pogranicza Tomiczka?
• „Dla mnie jako dziecka źli jawili się głównie ci którzy do niego przychodzili – ludzie którzy dla paszportu czy kilku prezentów z Zachodu sprzedawali swoich sąsiadów kolegów czasami rodziny” – to cytat syna byłego oficera SB a według Pani kto był zły –  ci którzy zgłaszali się do SB czy ci którzy nie uczestniczyli w jakiejkolwiek formie współpracy?

Jadwiga Klimonda wraz z mężem Tadeuszem znalazła się wśród osób wspierających wydanie książki Tomasza Greniucha „Chrystus za nas my za Chrystusa historia zgrupowania oddziałów leśnych Narodowych Sił Zbrojnych pod dowództwem kapitana Henryka Flamego Bartka”.

W listopadzie 1984 roku, miesiąc po morderstwie dokonanym na księdzu Jerzym Popiełuszce przez służby bezpieczeństwa PRL, do Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych wpłynął wniosek Tadeusza Klimondy, członka PZPR z kilkuletnim stażem,  o upoważnienie do dostępu do spraw tajnych. Wniosek ten został zaopiniowany pozytywnie przez Jerzego Pytla, ówczesnego komendanta Rejonowego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Żywcu.  

Redakcja do dziś nie otrzymała odpowiedzi na pytania.

Źródło: IPN

124 głosów zabrakło Joannie Ostrowskiej, aby mogło dojść do bardzo emocjonującej drugiej tury, której wynik do końca byłby zagadką.
Wyraźna porażka Szymona Piątka wynikała z wpływu elektoratu negatywnego, na który składali się wyborcy PiS oraz lewicy. Ci ostatni zostali przejęci wraz z dobrodziejstwem inwentarza po poparciu Szymona Piątka przez Joannę Ostrowską.
Jednak to kandydatka komitetu Żywiec Nasza Przyszłość startowałaby bez obciążenia, jakim było poparcie KO i można domniemywać, że wyborcy PiS, którzy głosowali na nią w pierwszej turze, pozostaliby z nią w drugiej turze wyborów.
Na potrzeby symulacji zw stylu „co by było gdyby…” załóżmy że wyborcy Andrzeja Widzyka głosowaliby przeciw burmistrzowi w podobny sposób, jak w rzeczywistych wyborach głosowali przeciwko Szymonowi Piątkowi ze względu na reprezentowanie przez niego KO.
Okazuje się wtedy, że w głosowaniu uzyskujemy remis z dokładnością do jednego procenta. Wszystko zależałoby od mobilizacji własnych elektoratów oraz zachowania wyborców Szymona Piątka.

Zdjęcie – KWW Żywiec – Nasza Przyszłość

Do charakterystyki sympatii politycznych elektoratów kandydatów na burmistrza miasta posłużyła regresja liniowa wieloraka, w której zmienną zależną była liczba głosów na poszczególny komitet w wyborach do sejmiku wojewódzkiego a zmiennymi niezależnymi – liczby głosów uzyskanych przez kandydatów w komisjach obwodowych. W przeciwieństwie do głosowania na burmistrza miasta gdzie odbyły się dwie tury, pamiętać należy że liczba wyborców wskazywanych przez model regresji musi zgadzać się z liczbą wyborców oddających głos na danego kandydata oraz komitet wyborczy ugrupowania w wyborach do sejmiku wojewódzkiego. Suma współczynników poparcia wśród wyborców danego kandydata na burmistrza głosujących na wszystkie partie polityczne powinna być równa 1. Podobnie suma głosów uzyskanych od wyborców poszczególnych kandydatów w głosowaniu na daną partię polityczną powinna się zgadzać z rzeczywistą liczbą głosów otrzymanych przez ugrupowanie. Współczynniki poparcia od poszczególnych kandydatów na konkretne ugrupowanie w wyborach do sejmiku muszą mieścić się w zakresie od 0 do 1. Takich założeń nie ma w stosowanej funkcji arkusza, jeśli więc model wybiera wartość danego współczynnika, jest to wartość oczekiwana pewnego rozkładu normalnego. Przykładowo, wyniki ujemne oznaczają tylko środek możliwego przedziału,  którego szerokość określona jest przez wariancję. Aby dopasować wyniki modelu do rzeczywistych warunków należy więc znaleźć kryterium pozwalające na korektę wartości oczekiwanej tak, aby mogła odpowiadać najbardziej prawdopodobnemu zbiorowi wskaźników poparcia. Przy dość mocnym założeniu niezależności zmiennych oznacza to minimalizację iloczynu funkcji gęstości prawdopodobieństwa wraz z wyżej wymienionymi urealnieniami (obliczone współczynniki powinny odtwarzać rzeczywiste wyniki wyborów i mieścić się w przedziale od 0 do 1), co matematycznie sprowadza się do wyznaczenia pewnego ekstremum warunkowego funkcji wielu zmiennych.

Mówiąc obrazowo, znając statystyczną podpowiedź, którą daje łatwo dostępne w arkuszu kalkulacyjnym narzędzie regresji liniowej, trzeba jeszcze wybrać wariant podziału głosów zgodny z wynikami wyborów i jak najmniej odbiegający od liczb podanych w podpowiedzi. Opisana metoda prowadzi więc do bardzo wielu różnych rozwiązań o prawie równym prawdopodobieństwie.

W jednym z nich można przyjąć że 63% wyborców Andrzeja Widzyka głosowało na PiS a dla KO, lewicy, TD i Konfederacji jego wyborcy to mniej niż 5% ogółu (w przypadku KO prawdopodobieństwo takiej możliwości przekracza 93%). Z obliczeń wynika też, że 36% elektoratu w wyborach do sejmiku nie oddało głosów na żaden z pięciu największych komitetów wyborczych.
32% wyborców Antoniego Szlagora poparło PiS na poziomie województwa, jeszcze więcej, bo dokładnie 1/3, okazało się być wyborcami KO. Nieco ponad 17% wyborców Antoniego Szlagora z pierwszej tury głosowało na lewicę, 8% na trzecią drogę a 5% na Konfederację. Wyborcy pozostałych ugrupowań kandydujących do sejmiku stanowili mniej niż 5%.
13% wyborców Szymona Piątka w pierwszej turze poparło PiS, 23%  głosowało na KO, 21% na lewicę, 29% na TD, 10% na Konfederację zaś 2% na pozostałe komitety wyborcze.

20% wyborców Joanny Ostrowskiej głosowało na PiS, 54% na KO, 7% na Konfederację, 15% na komitety wyborcze, które na poziomie krajowym nie uczestniczyły w podziale mandatów. Kandydatkę poparło mniej niż 5%, wyborców lewicy i mniej niż 5% wyborców TD. Wskaźnik poparcia od lewicy, obliczony na podstawie modelu regresji przed korektą „urealniającą”, ma wartość ujemną i jest to jedyny taki przypadek spośród analizowanych komitetów wyborczych i zbiorczej grupy w której znaleźli się wyborcy wszystkich ugrupowań bez reprezentacji w sejmiku wojewódzkim. Drugą istotną rzeczą jest fakt że w głosowaniu na kandydatów do sejmiku województwa śląskiego zdecydowaną większość głosów lewicy otrzymał Adam Zoń. Można więc przyjąć założenie że wyborcy Adama Zonia stali się zalążkiem elektoratu negatywnego Joanny Ostrowskiej i to między innymi oni przyczynili się, że część wyborców lewicy głosujących w pierwszej turze na Szymona Piątka oddała głos w drugiej turze na urzędującego burmistrza.

Zdjęcie – Dziennik Zachodni

Czy możliwe jest odtworzenie preferencji elektoratu poszczególnych kandydatów w drugiej turze na podstawie wyników pierwszej i drugiej tury wyborów?
Można posłużyć się statystyką a dokładnie – wyznaczyć najbardziej prawdopodobny podział głosów za pomocą metody najmniejszych kwadratów. Wystarczą wyniki z poszczególnych komisji i funkcja w arkuszu kalkulacyjnym, która zwraca zarówno najbardziej prawdopodobną wartość odsetka głosujących kandydatów jak i błąd wyznaczonego dopasowania. Im więcej komisji wyborczych tym bardziej wiarygodne są oszacowania uzyskane tą metodą. W przypadku 20 komisji błąd metody jest duży niemniej jednak można próbować odtworzyć preferencje pamiętając o ograniczeniach metody.
Zastosowany aparat matematyczny pozwala stwierdzić że na urzędującego burmistrza głosowało 35% wyborców Andrzeja Widzyka z pierwszej tury. Dla elektoratu Antoniego Szlagora wskaźnik ten wyniósł 102% poziomu z pierwszej tury. Można to interpretować jako błąd lub mobilizację głosujących którzy przekonali do siebie dodatkowe 2% wyborców. Ciekawa jest wartość tego współczynnika dla elektoratu Joanny Ostrowskiej – w tym przypadku jest to wartość ujemna, co zdaje się wskazywać, że jej wyborcy stanowili elektorat negatywny urzędującego burmistrza. Wyniki dopasowania wskazują też, że na Antoniego Szlagora głosowało około 20% wyborców Szymona Piątka z pierwszej tury.
Z kolei Szymon Piątek w drugiej turze cieszył się poparciem ponad 80% wyborców Joanny Ostrowskiej oraz kilkoma procentami poparcia ze strony wyborców Antoniego Szlagora z pierwszej tury. Ujemny wskaźnik wśród wyborców Andrzeja Widzyka pozwala na interpretację, że stanowili oni elektorat negatywny Szymona Piątka, co prawdopodobnie wiązało się z przynależnością polityczną kandydata. Najbardziej zaskakuje, że jedynie 72% wyborców z pierwszej tury zdecydowało się poprzeć swojego kandydata w drugiej turze.

Zdjęcie – Dziennik Zachodni

Do wyborów za Atlantykiem odniósł się w sobotę premier Donald Tusk. „Harris czy Trump? Niektórzy twierdzą, że przyszłość Europy zależy od wyniku amerykańskich wyborów, podczas gdy w pierwszej kolejności zależy ona od nas” – napisał po angielsku szef rządu w mediach społecznościowych.

„Pod warunkiem, że Europa w końcu dojrzeje i uwierzy we własną siłę. Bez względu na wynik, era geopolitycznego outsourcingu dobiegła końca” – podkreślił Tusk.

Czy Niemcy dojrzały do potencjalnej zmiany w Białym Domu?

Wynik wyborów w USA może skomplikować globalne otoczenie gospodarcze, co obciąży międzynarodowe stosunki handlowe, powiedział Volker Treier, szef handlu zagranicznego DIHK. Szczególnym ryzykiem dla niemieckich firm są plany celne, które były wielokrotnie omawiane podczas kampanii wyborczej – stwierdził w związku z kandydatem Partii Republikańskiej na prezydenta Donaldem Trumpem i wtorkowymi wyborami. „Perspektywa ostrzejszej polityki handlowej, szczególnie pod potencjalną administracją Trumpa, może jeszcze bardziej zwiększyć obawy dotyczące zakłóceń w łańcuchu dostaw i barier handlowych”. Strach przed konsekwencjami dla kluczowych niemieckich gałęzi przemysłu Dyrektor Niemieckiego Instytutu Ekonomicznego Michael Hüther ostrzega także przed zapowiedziami Trumpa, że ​​wprowadzi cła importowe i koszty wojny handlowej z USA: „Byłoby to kosztowne dla nastawionej na eksport niemieckiej gospodarki, która jest już w fazie głęboki kryzys strukturalny, katastrofa”. USA były w ostatnim czasie najważniejszym partnerem eksportowym Niemiec. „Producenci urządzeń mechanicznych, samochodów i firmy farmaceutyczne są szczególnie uzależnieni od handlu z państwami” – wyjaśnił Hüther. Prezes Bundesbanku zaniepokojony Prezes Bundesbanku Joachim Nagel ostrzegł przed karnymi cłami przed wyborami w USA. „Czy cła to dobry sposób na ograniczenie wad globalizacji z perspektywy kraju i maksymalne wykorzystanie korzyści płynących z handlu? Zasadniczo nie, wraz ze wzrostem ceł zwiększamy koszty konsumpcji i inflację paliwa” – stwierdził Nagel, według tekst przemówienia Wydarzenie w Hamburgu. „To czyni nas wszystkich biedniejszymi”. Nie wydaje mu się całkowicie niewłaściwe poleganie na chęci otwartego zbliżenia się do siebie w przededniu ważnych wyborów, stwierdził Nagel. Trump ogłosił cło w wysokości 60% na import USA z Chin i 20% na import z reszty świata. To spowodowałoby, że niemieckie produkty byłyby znacznie droższe w USA.

A co stanie się z polską gospodarką jeśli Niemcy stracą rynek amerykański? Ile zakładów produkcyjnych zamyka działalność w Polsce i przenosi produkcję do innych państw, to rządzących mało co obchodzi, gdyż Tusk uwierzył we własną siłę uważając że „rząd i tak się sam zawsze wyżywi”.

Źródło: Polsatnews.pl, https://web.de/magazine/wirtschaft/firmen-sorge-handelsbarrieren-sieg-trump-40303324

Media społecznościowe oszalały po tym, jak demokratyczne władze Nowego Jorku zleciły uśpienie „gwiazdy” Instagrama, popularnej wiewiórki „Peanut”. Sprawa jak w soczewce ukazała patologie nadmiernej biurokracji i państwa policyjnego, dając Trumpowi niespodziewane paliwo polityczne na finishu kampanii.   

„Peanut” (Orzeszek), to udomowiona wiewiórka przygarnięta przez Marka i Danielę Longo. Zwierzę żyło w z parą przez siedem lat, zdobywając wielką popularność w mediach społecznościowych. W wyniku anonimowego donosu, funkcjonariusze stanowego departamentu ochrony środowiska (DEC) dokonali nalotu na dom państwa Longo w Pine City, zabrali wiewiórkę i szopa pracza o imieniu Fred, a następnie uśpili zwierzęta.

„30 października DEC zarekwirował szopa i wiewiórkę mieszkających razem z ludźmi, co stwarzało możliwość narażenia ludzi na wściekliznę. Ponadto osoba zaangażowana w dochodzenie została ugryziona przez wiewiórkę. Aby przeprowadzić testy na wściekliznę, oba zwierzęta zostały poddane eutanazji” – podała agencja. „Zwierzęta są badane pod kątem wścieklizny, a każdy, kto miał kontakt z tymi zwierzętami, jest zdecydowanie zachęcany do skonsultowania się z lekarzem” – dodano.

Wiewiórka została przygarnięta przez ludzi po tym, jak jej matka została potrącona przez samochód. Na licznych filmikach w mediach społecznościowych widać jak udomowione zwierzę m.in. skacze na ramię mężczyzny, robi sztuczki, je gofry, nosi miniaturowe czapki, a nawet pomaga otwierać… piwo.

Longo i jego żona Daniela otworzyli P’Nuts Freedom Farm Animal Sanctuary w kwietniu 2023 roku. Obecnie znajduje się tam około 300 zwierząt, w tym konie, kozy i alpaki. Nalot na dom Longo nastąpił w momencie, gdy właściciele złożyli dokumenty, aby uzyskać certyfikat dla Peanut jako zwierzęcia edukacyjnego.

Afera odbiła się głośnym echem w mediach społecznościowych. Platformy cyfrowe zalewają filmiki, zdjęcia i przeróbki wspominające pamięć o zwierzątku. Komentatorzy zwracają uwagę na biurokratyczną patologię i bezduszność państwa policyjnego, w jaki zamienił się rządzony przez Demokratów Nowy Jork. Sympatyczna wiewiórka stała się symbolem sprzeciwu wobec tyranii państwa, dając niespodziewanie nowego paliwa politycznego Donaldowi Trumpowi. 

Mikołaj Pisarski z Instytutu Misesa uważa, że sprawa Peanut „jak w soczewce skupia wszystkie problemy wynikające z istnienia przerośniętego, nadaktywnego państwa”.

„Faktem jest jednak to, że biurokratyczno-policyjna machina zadziałała dokładnie tak jak można się było tego spodziewać. Z całą mocą państwa uderzyła na dom niewinnych, nie karanych ludzi na których nigdy wcześniej nie złożono nawet skargi (…) Parę właścicieli wiewiórki przetrzymywano poza ich domem przez 5 godzin. Uniemożliwiono im samodzielne korzystanie z toalety. Kobietę przesłuchiwano na okoliczność dokumentów imigracyjnych. A ostatecznie złapano i zabito ich ukochane zwierzątka” – relacjonował zdarzenie na X.

„Kluczowy problem jakiego nie chcą zaakceptować notoryczni poprawiacze cudzych żyć to nieelastyczność reguł i zasad jakie wprowadza państwo (…) To wreszcie niezdolność do ujęcia żadną regułą przypadków nieostrych, nieoczywistych czy krańcowych w których nawet motywowana najlepszymi intencjami regulacja zamienia się często w narzędzie łamiącej życie tyranii. Ktoś może powiedzieć „O.K. Stary, dużo szumu o wiewiórkę. Zjedz orzecha.” Ale jeżeli żyjesz w kraju w którym bez zapowiedzi do Twoich drzwi może zapukać kilkunastu uzbrojonych facetów tylko po to żeby zabrać i zabić Twoje zwierzątko domowe to naprawdę nie musisz być libertarianinem, żeby załapać, że coś jest tu poważnie nie tak” – tłumaczy.

Źródło: PCh24.pl, theguardian.com / X
PR

Zdjęcie: xPrtSc

„Mam to szczęście , że mieszkam w North Carolina i po raz kolejny będę z całą rodziną głosował na Donalda Trumpa . „

„Panie Trump ,życzę Panu zwycięstwa,niech Bóg Pana prowadzi”

Źródło: Telewizja Republika

Zdjęcie: Telewizja Republika

Komentarze: You Tube TV Republika