Bajecznie kolorowy, rozśpiewany i kipiący radością Kraków. Na ulicach tysiące pięknych, młodych ludzi. Pod flagami państw, z których pochodzą, bawią się, tańczą, śpiewają i uśmiechają do wszystkich wokół. Grupy, które się spotykają, starają się śpiewać głośniej od tych, których mijają. Ci z kolei nie pozostają dłużni i tak czasami długą chwilę „walczą” ze sobą śpiewem, tańcem i uśmiechem. Na koniec padają sobie w ramiona, robiąc sobie wspólne zdjęcia i wymieniając się adresami. I nikt nie zwraca uwagi na pochodzenie czy kolor skóry. Wszystkich jednoczy miłość do Boga i do drugiego człowieka. Przyjechali ze wszystkich stron świata, żeby się poznać i wspólnie budować swoją przyszłość i przyszłość świata. Chcą budować cywilizację miłości, o której po raz pierwszy wspomniał Paweł VI w homilii na Boże Narodzenie w 1975 r., a o której przez całe życie nauczał Jan Paweł II. Jednak wystarczy włączyć telewizor, komputer, żeby dowiedzieć się, że tacy sami młodzi ludzie, gdzieś w Europie, w swoich plecakach nie noszą tak jak pielgrzymi w Krakowie modlitewników, ale maczety, karabiny czy bomby. Chcą zabijać takich ja ci w Krakowie. Boże, dlaczego?

Ryszard Kapuściński

źródło: http://www.klubygp.pl/cywilizacja-milosci/