Organ młodych piłsudczyków „Myśl Polska” pisze w artykule: „Po zgonie Romana Dmowskiego”. „Nie potrzebujemy manifestować, iż zaszczyt nam sprawia być zwolennikami Józefa Piłsudskiego i tymi, których zapał może niekiedy zbyt szorstko nakazywał szpadę dyskusji kierować w szeregi tych, którym przewodził Roman Dmowski. Lecz dziś, gdy płyta kamienna na wieki przykryła szczątki ziemskie Romana Dmowskiego, wodza ideowego drugiego kompleksu w narodzie, pragniemy wyrazić najszczersze Bogu dzięki, iż Polsce dał takiego właśnie wodza opozycji. Charakteryzowała bowiem Romana Dmowskiego „rzecz wielka, rzecz niemała” ogromna miłość ojczyzny, która w milionach Polaków złamała straszliwą pokusę wszelkich organiczników do zamknięcia się w granicach frazesu patriotycznego, za którym kryje się pięknie pozytywistyczny kwiatek uznania dla dziejowych praw, które Rosję nad Wisłę sprowadziły, klęskowy kult bogacenia się materialnego i wszelakie antynarodowe, do prowansalizacji poszczególnych zaborów prowadzące samolubstwa.

Roman Dmowski, wielki patriota i moralizator, temu kompleksowi zadał straszliwą klęskę. To Jego jest zasługą, że i ci, których wychowawcą był Józef Piłsudski i ci, którym przewodził Roman Dmowski, są jednakowo miłością ojczyzny i świadomością ofiarną przejęci. To On nauczył wszystkich wielkiej rzeczy, iż cokolwiek czyniąc i na jakiejkolwiek platformie stojąc, zawsze i wszędzie należy służyć ojczyźnie, myśleć o ojczyźnie, czynić dla ojczyzny”.

źródło: Warszawski Dziennik Narodowy 2-7.I.1939r.