Niezależnie od tego, jaki czeka nas wynik tych wyborów, Polska nie będzie już taka sama. Po raz pierwszy od 1989 roku, jeśli wierzyć sondażom, około 20 milionów ludzi chce wybierać jasną wizję przyszłości. Trudno powiedzieć, że mając dzisiaj dostęp do wielu mediów, wyborcy nie wiedzą, co wybierają, szczególnie w II turze. Choć jeden z kandydatów robi, co może, żeby oszukać część swojego elektoratu (na przykład w ogłoszonym programie jest za adopcją dzieci przez homoseksualistów, a w wypowiedziach publicznych zaprzecza, że to popiera), to jednak ludzie raczej zdają sobie sprawę z tego, z czym generalnie mają do czynienia. A jak nie wiedzą, to wolą nie wiedzieć.
Co motywuje elektorat Andrzeja Dudy? Przede wszystkim patriotyzm i wsparcie dla tradycji, po drugie  dowartościowanie ludzi do tej pory wykluczonych, po trzecie jasna wizja bezpieczeństwa państwa: niezależność od Rosji i Berlina, silna armia i realny sojusz z USA. Co motywuje elektorat Rafała Trzaskowskiego? Poczucie europejskości, elitarności, niechęć do polityków związanych obozem prawicy, a w pewnej części rewolucja kulturalno-obyczajowa, która pozwala na zerwanie z więzami tradycyjnej rodziny. Te dwie pierwsze motywacje są rodzajem iluzji, bo w Europie bez wsparcia własnego państwa jest się nikim. Elitarność może dotyczyć miejsca zamieszkania i towarzystwa, w jakim się ktoś obraca, ale biorąc pod uwagę niektóre zachowania liderów elit (choćby słynny Sławomir Nitras) i tolerowanie tych zachowań przez elektorat, mało to ma wspólnego z przynależnością do jakiejś szczególnie wysublimowanej grupy. Jednak w takich sprawach nie realia się liczą, lecz subiektywne odczucia. Dlatego na przykład w całej swojej działalności społecznej starałem się nakłaniać ludzi do tworzenia aktywnych grup (klubów „GP”), fundacji, stowarzyszeń itd. Trzeba tworzyć własne elity, które zdefiniują, co to jest elitarność. Niech zawsze wiąże się to z troską o dobro wspólne.
Na kandydatów prawicy w pierwszej turze padło ponad 50 procent głosów. Politycy o jasno określonych liberalno-lewicowych poglądach zdobyli tylko jedną trzecią elektoratu. Dlaczego więc zastanawiamy się, jaki będzie wynik wyborów i prawica musi walczyć do ostatniej chwili? Powody są dwa: udało się znowu wykreować  coś takiego jak „apartyjny” ruch społeczny. Teraz jego zwolennicy dostają zimny prysznic. Szymon Hołownia podaruje swój elektorat Trzaskowskiemu w zamian za ewentualną prezydenturę Warszawy. Czy jego wyborcy to kupią, to inna sprawa, ale wielu młodych ludzi dało się nabrać, przynajmniej w I turze. Ważniejsza sprawa to to, że  PiS miał wyraźny problem, by przekonać do siebie najmłodszych. Pod względem socjalnym dał im najwięcej w historii. Przestali wreszcie masowo wyjeżdżać za granicę, zlikwidowano bezrobocie gigantyczne w tej grupie i dano im szansę na dobry start w życie (likwidacja PIT do 26. roku życia nie ma precedensu). To dlaczego wielu z nich nie głosowało na Andrzeja Dudę w I turze? Bo młodzi ludzie potrzebują nie tylko pieniędzy, lecz także jasnych wyborów ideowych. Stąd na przykład ogromna popularność Marszu Niepodległości. Te jasne wybory prowadzą często do skrajnych postaw, ale dlatego należy umiejętnie gospodarować sferą idei, tak jak dążeń socjalnych. Muszą to robić ludzie naprawdę ideowi, autentyczni społecznicy – wiarygodni. Krętactwo, karierowiczostwo zaraża. PiS dostał wyraźny sygnał, że jego największą wartością było i jest to, że o coś chce walczyć. Musi to uwzględnić nie tylko w swoim programie, lecz także w przekazie. To nie wyklucza troski o ludzi biednych, troski o gospodarkę, a wręcz do tego bardzo pasuje. Można też robić prawdziwe pieniądze i być ideowym. Tego tak naprawdę najbardziej chcą młodzi ludzie. Z takiej Polski będą rzeczywiście dumni. Wygrajmy dla nich te wybory, a potem taką Polskę dokończmy budować. Zostaną z nami wtedy na długo. Polska dumna i Polska zamożna jest w zasięgu ręki. Ja w to wierzę.

Tomasz Sakiewicz