Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Płn wydał wyrok, w którym umorzył postępowanie w sprawie „znieważenia” pomnika Czterech Śpiących. Sprawa ciągnęła się od 2011 roku.
Sąd podkreślił również że pomnik Czterech Śpiących i wdzięczności armii radzieckiej gloryfikują komunizm i tym samym powinny być usunięte!
— pisze na Twitterze mec. Krzysztof Wąsowski, który bronił oskarżonych.
17 września 2011 roku dwóch chłopaków Wojtek i Daniel spotkali się ze znajomymi, grali w karty i dyskutowali o zbliżającej się maturze. Co ważne, byli to harcerze z ZHR, dlatego też nie pili alkoholu. Zastanawiali się co zrobić z okazji rocznicy radzieckiej inwazji na Polskę. Postanowili, że tak tego dnia nie zostawią. Wzięli farbę, pojechali na Pragę Północ i na tzw. Pomniku Czterech Śpiących napisali „czerwona zaraza”. Zanim jednak tam dotarli, odwiedzili Park Skaryszewski i na Pomniku Wdzięczności Żołnierzom Armii Radzieckiej zostawili taki sam napis.
O sprawie rozmawiamy z mec. Krzysztofem Wąsowskim, który bronił oskarżonych chłopaków.
Niestety dała o sobie znać „obywatelska” postawa szpicli osiedlowych z ulicy Cyryla i Metodego. Ok. 1 w nocy jeden z „towarzyszy” zauważył ten akt wandalizmu i zawiadomił policję, która niezwłocznie przyjechała i po wzorowej akcji dogoniła sprawców i ich zaaresztowała. Zawieźli ich na dołek i wezwali „Gazetę Wyborczą”, która zrobiła chłopakom zdjęcia, gdy wychodzili rano z komendy
— mówi w rozmowie z wPolityce.pl obrońca chłopaków mec. Krzysztof Wąsowski.
Prokurator postanowiła wnieść oskarżenie, nie z Kodeksu Wykroczeń o zniszczenie mienia, a z Kodeksu Karnego o znieważenie pomnika. W pierwszej instancji Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ z miejsca umorzył postępowanie twierdząc, że nie są to pomniki, ponieważ nie oddają żadnej czci, tylko gloryfikują ustrój. Prokurator uwzięła się jednak na tę sprawę i napisała zażalenie na postanowienie sądu. Sprawa trafiła do Sądu Okręgowego dla Warszawy Pragi i sąd to postanowienie uchylił twierdząc, że były ono przedwczesne. Należało sprawdzić czy to na pewno nie są pomniki ku czci kogoś. Sprawa ponownie wróciła do rozpoznania przed sądem pierwszej instancji
— dodaje Wąsowski.
Wszystko jednak dobrze się skończyło, a decyzję jaką podjął sąd można uznać za przełomową. Postępowanie zostało umorzone z powodu małej szkodliwości czynu. Sędzia prowadzący rozprawę stwierdził, że utożsamia się z popełnionym czynem i uznał go za patriotyczny.
Sąd wydał salomonowy wyrok. Nie zgodził się z linią obrony i stwierdził, że są to pomniki i że doszło do znieważenia tych pomników przez oskarżonych. Sąd oceniał trzy aspekty. Pierwszy – czy czyn miał miejsce? Tak, wszyscy się przyznali. Drugi – analiza prawna co do tego, czy jest to pomnik. Sąd stanął na stanowisku, że rzeczywiście jest to pomnik. Trzeci – Społeczna szkodliwość czynu. I to jest element najważniejszy. Otóż sędzia stwierdził wprost, że identyfikuje się z tym czynem, który uważa za patriotyczny. Te pomniki są jego zdaniem hańbą dla narodu polskiego i polskich władz. Stwierdził, że musiał orzekać na podstawie przepisów, które są niezgodne z Konstytucją. Ochrona tego pomnika jest też niezgodna z ustawą zasadniczą. Sąd wskazał art. 5 o ochronie niepodległości państwa polskiego, art. 13 mówiący o zakazie promocji komunizmu i wreszcie art. 19, czyli ochrona weteranów. Dodał do tego art. 256 Kodeksu Karnego o przestępstwie promowania komunizmu. Sąd stwierdził wprost, że te pomniki promują komunizm, więc same w sobie są przestępcze i powinny zostać rozebrane. Sąd uznał, że co prawda czyn przestępczy zaistniał, ale szkodliwość społeczna czynu jest znikoma i dlatego umorzono postępowanie.
Okazuje się, że zaśmiecające polskie miasta pomniki ku czci morderców z Armii Czerwonej nie powinny znajdować się pod opieką polskich władz.
Proces wykazał też, że miasto stołeczne Warszawa nie ma żadnych podstaw prawnych do opieki nad tymi pomnikami i robi to nielegalnie
— mówi nam mec. Wąsowicz
Przełomowy wyrok sądu jest swego rodzaju precedensem, który otwiera szansę na ostateczne usunięcie radzieckich pomników z naszej przestrzeni publicznej.
Sąd sugerował, że w ogóle władze polskie powinny doprowadzić do demontażu tego typu monumentów. Padła nawet sugestia, że należałoby ścigać tych, którzy w latach 40-tych postawili te pomniki. A tak naprawdę powinno się ścigać polskie władze i władze Warszawy za niedopełnienie obowiązku w postaci demontażu pomników, które promują ustrój totalitarny. Ten czyn, zdaniem sądu, nakazuje się pochylić polskiemu rządowi nad tym problemem.
— mówi Wąsowicz.

red. Tomasz Karpowicz

źródło: wPolityce.pl